ساعت 11:30 شب است. بسيار خسته است، به طوری كه چشمانش باز نمی‌شوند. فردا هم از همان اول صبح كلی كار دارد. اما مگر می‌تواند بدون چك كردن ايميل‌هايش بخوابد؟ پای رايانه‌اش می‌نشيند و به اينترنت وصل می‌شود. با خود می‌گويد: فقط نيم ساعت. بعد می‌خوابم. چند ايميل چك می‌كند و چندتا هم جواب می‌دهد. دو سه نفر از دوستانش آن‌لاين هستند. شروع به صحبت با او می‌كنند. همزمان مشغول خواندن خبرهای روز در سايت‌های مختلف است. ناگهان به طور تصادفی چشمش به گوشه پايينی سمت چپ مانيتور می‌افتد و ساعت سيستم را می‌بيند. ساعت 2:30 بامداد است و او هنوز بيدار است.

   تا به حال اين اتفاق برای شما افتاده است؟ اگر پاسخ مثبت است، بايد بگويم كه علائم يك بيماری اينترنتی يعنی اعتياد به وب يا WebAddiction در شما به چشم می‌خورد.

   هنگامی كه مرور كردن وب، ايميل زدن، بازی، خريد، دريافت موسيقی، و چت كردن با كار و يا زندگی اجتماعی يك فرد تداخل ايجاد كنند، زمانی است كه مشكل آغاز شده است. روانشناسان و محققان در نقاط مختلف جهان مشغول بررسی اين مشكل هستند، تا افراد مقدار زمانی را پشت رايانه‌هايشان به سر ببرند كه مشكلی برای آنها پيش نياورد. مطابق تحقيقات جديدی كه در دانشگاه فلوريدا انجام شده و در تاريخ 7 آگوست منتشر شده است، برای تست اعتياد به وب بايد به 5 سوال پاسخ داد و برای به خاطر سپردن اين 5 سوال بايد كلمه Mouse را كه حرف ابتدای اين سوالال است، در ذهن ثبت كرد. اين نكات و سوالات عبارتند از:

1. گذراندن زمان بيش از زمان مورد نظر روی اينترنت More Than intended time spent online
2. غفلت از ساير مسئوليت‌ها Other responsibilities neglected
3. تلاش‌های ناموفق برای كاهش مدت حضور روی شبكه Unsuccessful attempts to cut down
4. يك ناسازگاری مهم در روابط به علت استفاده از اينترنت Significant relationship discord because of use
5. اشتياق و تفكر بيش از حد در زمان عدم حضور روی شبكه Excenssive thoughts or anxiety when not online

   محققان دانشگاه فلوريدا اين نكات را پس از ارزيابی روانشناسانه حضوری و رودررو روی 20 داوطلبی كه احساس می‌كردند دچار اين مشكل هستند و 17 دانشجو با سطوح مختلف استفاده از اينترنت، به دست آوردند. داوطلبان همگی افرادی بودند كه در هفته بيش از 30 ساعت آنلاين بودند و مدت زمان استفاده غير ضروری آنها از اينترنت 10 برابر بيش از زمان مورد استفاده برای كار يا تحصيل بود.

   جالب است بدانيد مطابق تحقيقات انجام شده حدود 25 تا 50 درصد از وابستگی شديد و اعتياد به وب و اينترنت، در محل كار ايجاد می‌شود كه اين نكته نشان می‌دهد اين عده از افراد برای شركت در فعاليت‌هايی كه ربطی به كارشان ندارد، حقوق می‌گيرند. بنابراين تحقيقات، هركارمند بيش از يك روز كامل كاری را در هر هفته به مرور صفحات وبی می‌پردازد كه ربطی به كارش ندارد.

   از طرف ديگر، سر زدن به سايت‌های مختلف و گوناگون از سوی كارمندان باعث به خطر افتادن شبكه‌های داخلی شركت‌ها می‌شود و احتمال نفوذ ويروس، كرم‌های اينترنتی و كدهای خطرناك را به اين شبكه‌ها بالا می‌برد.

    مشكل ديگری كه در اين مواقع ايجاد می‌شود، ترافيك بالاست. هنگامی كه يك يا چند نفر از كارمندان مثلا در حال ديدن يك فيلم يا گوش دادن به يك آهنگ از روی شبكه هستند. ترافيك ايجاد شده باعث می‌شود تا ساير افراد دسترسی سريع و مناسب به اينترنت نداشته باشند.

   اين دلايل باعث می‌شود تا شركت‌های مختلف به فكر استفاده از فايروال و كنترل دسترسی كاركنان به اينترنت بيفتد تا بتوانند كارايی را بالا ببرند و امنيت شركت خود را حفظ كنند.

    البته در همين زمان بعضی از افراد عقيده دارند استفاده زياد از اينترنت بد نيست. جفری كل (Jeffrey cole) مدير دانشگاه كاليفرنيا، مركز لس آنجلس برای سياست‌های ارتباطی در اين باره می‌گويد: گذراندن زمان‌های طولانی و زياد روی اينترنت برای بعضی افراد در انجام كار، تحصيل و يا نوآوری بسيار مفيد و مناسب است.

    شما چه فکر می‌كنيد؟ آيا به عنوان يك كاربر اينترنت ميزان حضور خود روی شبكه را مناسب می‌دانيد؟ به نظر می‌رسد در صورتی كه آنلاين بودن باعث بروز مشكل در انجام كارها و زندگی اجتماعی شود، بايد آن راكنترل كرد. زندگی در دنيای سايبر نمی‌تواند و نبايد جايگزين زندگی در دنيای واقعی شود.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: