در مورد کارت شبکه

حتما همه شما اطلاعاتی درباره کارت شبکه دارید!
کارت شبکه قطعه ای است سخت افزاری که برقرار کننده ارتباط بین یک کامپیوتر و شبکه ای که آن کامپیوتر را در بردارد می باشد. همه کامپیوترهای موجود در یک شبکه باید دارای کارت شبکه باشند به اینصورت که روی یکی از اسلات های کیس آنها نصب شده باشد.
در بعضی از کامپیوتر ها کارت شبکه جزئی از مادربورد می باشد اما در اغلب موارد کارت شبکه باید روی مادربورد از طریق یکی از انواع اسلات های استاندارد نصب شود.
رابط شبکه کابل های Utp به شکل سوکت Rj45 و برای کابل های کواکسیال ، کانکتور Bnc یا Aui می باشد، البته در بعضی موارد می توان از فرستنده های بی سیم هم استفاده کرد.
کارت شبکه به کمک درایور خود موظف به انجام اغلب وظایف پروتکل های لایه پیوند-داده و فیزیکی می باشد و زمان خرید باید کارت متناسب با پروتکلی که برای لایه پیوند-داده انتخاب کرده اید (مثل اترنت یا Token Ring) را خریداری کنید و توجه داشته باشید که این دو نوع کارت را نمی توان به جای یکدیگر استفاده کرد. نکته دیگری که زمان خرید باید مورد توجه قرار گیرد انتخاب کارتی است که علاوه بر تناسب با پروتکل لایه پیوند-داده، از گونه مورد نظر آن پروتکل هم پشتیبانی کند.
فراموش نکنید که کارت شبکه منتخب شما باید با اسلات باس کامپیوتری که قرار است در آن نصب شود، متناسب باشد و دارای کانکتور مخصوص رسانه شبکه باشد.
غیر از کارت های شبکه ای که مختص اتصال کامپیوترها به شبکه های محلی سرویس گیرنده /دهنده استاندارد هستند، انواع دیگری وجود دارند که کامپیوترها و دستگاههای دیگر را به شبکه های بخصوصی بنام شبکه ذخیره ناحیه ای یا SAN متصل می کنند. یک SAN شبکه ای مجزااست که مختص ارتباطات بین سرورها و دستگاههای ذخیره سازی خارجی، از قبیل RAID می باشد. اغلب کارت های شبکه SAN بجای اترنت و Token Ring از پروتکل دیگری بنام Fiber Channel استفاده میکنند.
اسلات های PCI به مراتب از اسلات های ISA سریعتر هستند و دارای قابلیت خود پیکربندی می باشند، بنابراین کارت هایی که از این استاندارد استفاده می کنند متداول ترند.
اما در صورتیکه کامپیوترتان فقط دارای اسلات ISA باشد ناچارا می توانید از کارت های شبکه ISA استفاده کنید. در سیستم های پرتابل تنها انتخاب، کارت های PC Card می باشد. این نوع کارت ها مختص اسلات های PCMCIA می باشند و در این نوع اسلات ها قرار می گیرند. اما در صورتیکه سیستم شما از استاندارد CardBus پشتیبانی می کند زمان خرید باید کارتی را انتخاب کنید که آن هم از این استاندارد پشتیبانی کند.
CardBus استانداردی است که برای لوازم جانبی PC Card، بازدهی معادل بازدهی استاندارد PCI مهیا میکند.
در بازار کارت های شبکه ای که از پورت USB برای اتصال به کامپیوتر استفاده می کنند هم وجود دارد، اما رابط USB حداکثر می تواند در سرعت 1.2 مگابیت در ثانیه کار کند که حتی در مقایسه با استاندارد آیزا کند است. همیشه سرعت انتقال داده در کارت شبکه شما باید با تجهیزات دیگر شبکه متناسب باشد.
کارت های شبکه متناسب با نوع کابلی که پشتیبانی می کنند دارای انواع مختلف کانکتور می باشند. بعضی از NIC ها (کارت های شبکه) بیش از یک کانکتور کابل دارند که شما را قادر به انتخاب رسانه شبکه مطلوب می کنند. بعنوان مثال، کارت هایی وجود دارند که دارای سه کانکتور
(AUI,BNC,RJ45) می باشند و کارت مرکب نامیده می شوند. این نوع کارتها از کارتهایی که فقط یک کانکتور دارند به مراتب گران ترند.

توجه داشته باشید که همزمان فقط از یکی کانکتورها می توانید استفاده کنید.
وظایف کارتهای شبکه:
کارت های شبکه دارای وظایف گوناگونی هستند که برای فرستادن اطلاعات به شبکه و دریافت اطلاعات از آن حیاتی بشمار می روند. در اینجا وظایف یک کارت شبکه آورده شده است.
کپسوله کردن داده ها: کارت شبکه و درایور آن مجموعا قبل از انتقال اطلاعات باید داده هایی را که توسط پروتکل لایه شبکه تولید شده است، در یک فریم کپسوله کنند. عمل دیگری که کارت شبکه در این زمینه انجام می دهد خواندن محتوای فریم های دریافت شده از شبکه و انتقال داده های آنها به پروتکل مناسب در لایه شبکه می باشد.
کد گذاری و کد گشایی سیگنال ها : کارت شبکه مسئول پیاده سازی روش کدگذاری لایه شبکه می باشد که در آن اطلاعات باینری تولید شده در لایه شبکه که حالا در فریم کپسوله شده است را به بارهای الکتریکی یعنی ولتاژهای الکتریکی، پالسهای نور یا هر نوع سیگنالی که رسانه شبکه استفاده می کند تبدیل می کند. از طرف دیگر کارت شبکه سیگنال های دریافتی از شبکه را برای پروتکل های لایه بالاتر به اطلاعات باینری تبدیل می کند.
دریافت و انتقال اطلاعات : مهمترین وظیفه کارت شبکه تولید و ارسال سیگنال های مناسب روی شبکه و دریافت سیگنال های موجود در شبکه میباشد. ماهیت سیگنال ها به رسانه شبکه و پروتکل لایه پیوند-داده بستگی دارد. در Lan های متداول امروزی، هریک از کامپیوترهای موجود درشبکه همه بسته های فرستاده شده روی شبکه را دریافت می کنند و سپس کارت شبکه آدرس مقصد لایه پیوند-داده هر یک از آنها را بررسی میکند تا بسته هایی که به مقصد آن کامپیوتر تولید شده اند را برای پردازش به لایه بعدی از پشته پروتکل منتقل کند، در غیر اینصورت بسته دور انداخته می شود.
بافر کردن داده ها: کارتهای شبکه هر زمان فقط یک فریم داده را روی شبکه می فرستند یا از آن دریافت می کنند، بنابراین در خود بافری دارند که تا زمان کامل و آماده شدن یک فریم برای پردازش، داده هایی که از طرف کامپیوتر یا شبکه در یافت می کنند را ذخیره کنند.
تبدیل سریال به موازی و برعکس: ارتباطات بین کامپیوتر و کارت شبکه بصورت موازی انجام می شود، مگر در کارتهای شبکه Usb که ارتباط با کامپیوتر در آنها بصورت سریال است. اما ارتباطات شبکه ای بصورت سریال انحام می شوند، بنابراین کارت شبکه مسئول تبدیل این دو نوع روش انتقال اطلاعات به همدیگر می باشد.
کنترل دستیابی رسانه (mac) : از وظایف دیگر کارت شبکه پیاده سازی مکانیزم Mac می باشد که پروتکل لایه پیوند-داده از آن برای منظم کردن دستیابی به رسانه شبکه استفاده می کند. ماهیت مکانیزم Mac مورد استفاده به نوع پروتکل این لایه بستگی دارد.
روند نصب یک کارت شبکه، شامل قراردادن کارت داخل کامپیوتر، پیکربندی کارت برای استفاده از منابع سخت افزاری مناسب، و نهایتا نصب درایور کارت می باشد که بسته به توانایی ها و نوع کامپیوتر از نظر قدیمی یا جدید بودن این پروسه می تواند بسیار ساده و یا بسیار پر دردسر باشد.

توجه: قبل از لمس کردن قطعات داخلی کامپیوتر یا درآوردن کارت شبکه از بسته محافظ مخصوص آن، دست خود را با ورقه فلزی دور منبع تغذیه کامپیوتر تماس دهید یا اینکه از دستکش های مخصوص استفاده کنید تا بدلیل تخلیه الکترواستاتیکی به قطعات آسیبی وارد نشود.
برای نصب فیزیکی یک کارت شبکه مراحل زیر را دنبال کنید:
1- کامپیوتر را خاموش کنید. اگر زمانی که کامپیوتر روشن است کارت شبکه ای را داخل یکی از اسلات های روی مادربورد وارد کنید، کارت شبکه خراب می شود، همچنین رها شدن تصادفی یک پیچ یا هر جسم فلزی دیگر روی مادربورد، در صورتی که کامپیوتر روشن باشد می تواند باعث صدمات جدی شود.
2- کیس کامپیوتر را باز کنید. برای اینکار پیچ های مربوط به در آنرا باز کنید و به آرامی و در صورت نیاز با کمی جلو و عقب کردن، در را بردارید. در بسیاری از سیستم های جدیدتر از پیچ هایی استفاده شده است که به راحتی و بدون پیچ گوشتی قابل باز و بسته کردن هستند.

3- قبل از انتخاب کارت باید بررسی کنید که چه اسلاتی روی کامپیوترتان خالی است. کارت های شبکه هم از نوع آیزا ISA و هم از نوع PCI در بازار وجود دارند. برای کارهای عادی استاندارد آیزا می تواند جوابگو باشد ولی امروزه کارت های شبکه PCI جای نوع آیزا را گرفته اند. و استفاده از آنها متداول تر است و برای اتصال کامپیوتر به یک شبکه Fast Ethernet با انواع دیگر شبکه های 100 مگابیت در ثانیه ای مناسب ترند.
4- پشت کیس کامپیوتر برای هر اسلات خالی یک پوشش فلزی وجود دارد که برای محافظت از اسلات ها طراحی شده است. پوشش اسلات مورد نظر را در بیاورید تا بتوانید کارت را به راحتی داخل اسلات وارد کنید.
5- لبه کارت را داخل اسلات خالی وارد کنید و با کمی فشار کاملا جا بیاندازید.
6- با استفاده از پیچ پوشش اسلاتی که قبلا باز کردید، کارت را به کیس پیچ کنید تا کارت محکم و مطمئن در اسلات قرار گیرد. بعضی از تکنسین های شبکه این مرحله را انجام نمی دهند و نتعاقبا دچار مشکل می شوند.
دلیل آنست که چون کارت شبکه درجای خود محکم نیست، یک تکان کوچک کابل شبکه می تواند آنرا از جا دربیاورد و گاهگاهی مشکلاتی درشبکه بوجود آورد که تشخیص آن بسیار مشکل است.
7- در کیس کامپیوتر را در جای خود بگذارید و ببندید.
نکته: بهتر است قبل از بستن در کیس، کارت شبکه را با متصل کردن آن به LAN آزمایش کنید چون اصولا اجزائی که جدید نصب می شوند در وهله اول درست کار نمی کنند و نیاز به نصب یا پیکربندی مجدد دارند.
روندی که برای نصب کارت شبکه توضیح داده شد برای نصب کارت در اسلات های استاندارد کامپیوترهای رومیزی است. در صورتی که از یک کامپیوتر کیفی Laptop استفاده می کنید، کارت شبکه به صورت یک PC Card می باشد و به راحتی از خارج کامپیوتر به داخل اسلات PC Card که کنار کامیپوترهای کیفی قرار دارند، جا می گیرد.
پیکربندی یک کارت شبکه در واقع پیکربندی آن برای استفاده از یکسری منابع سخت افزاری می باشد که این منابع در اینجا معرفی می شوند:
درخواست های وقفه IRQ : یکسری خطوط سخت افزاری وجود دارند که ابزارهای جانبی از آنها برای جلب کردن توجه پردازنده به خود استفاده می کنند.
آدرسهای پورت خروجی/ورودی I/O: این آدرس ها مکان هایی از حافظه هستند که توسط دستگاهها و ابزارهای خاصی برای تبادل اطلاعات با بقیه اجزای کامپیوتر، مورد استفاده قرار می گیرند.
آدرس های حافظه : این نواحی حافظه فوقانی توسط دستگاهها و سخت افزارهای خاصی برای نصب یک بایوس BIOS تک منظوره مورد استفاده قرار می گیرد.
کانال های دستیابی مستقیم به حافظه DMA : این کانال ها، مسیرهای سیستمی هستند که توسط قطعه های سخت افزاری متفاوت برای تبادل اطلاعات با حافظه مورد استفاده قرار می گیرند.
کارت های شبکه معمولا از آدرسهای حافظه یا DMA استفاده نمی کنند ولی امکان آن وجود دارد . هر کارت شبکه ای برای برقراری ارتباط با کامپیوتر نیاز به یک IRQ و آدرس پورت I/O دارد.
در صورتیکه هم کارت شبکه و هم کامپیوتر شما از استاندارد وصل و بازی Plug and Play پشتیبانی کنند، روند پیکربندی منابع سخت افزاری بطور خودکار انجام می شود. کامپیوتر کارت شبکه را تشخیص می دهد، منابع آزادی را به آن اختصاص می دهد و برای استفاده پیکربندی می کند.
اما به هر حال یک تکنسین شبکه باید اطلاعات بیشتری در این زمینه داشته باشد چون مواردی پیش می آید که مثلا کارت شبکه ای از استاندارد وصل و بازی پشتیبانی نمی کند یا اینکه این استاندارد روی یک کارت دیگر آنطور که انتظار می رود درست کار نمی کند. یکی از دلایلی که باعث می شود کامپیوتری نتواند درست با شبکه ارتباط برقرار کند، پیکربندی نادرست کارت شبکه می باشد ، بنابراین مهارت در رفع اشکال چنین وضعیتی بسیار مهم است.
برای اینکه یک کارت شبکه یا هر کارت سخت افزاری دیگری بتواند با کامپیوتری که در آن نصب شده است ارتباط برقرار کند، سخت افزار یعنی همان کارت و نرم افزار یعنی همان درایور کارت باید هر دو طوری پیکربندی شده باشند که از منابع یکسانی استفاده کنند. قبل از استاندارد وصل و بازی، برای تضمین این مسئله باید اول کارت شبکه طوری تنظیم و پیکربندی می شد که از یک وقفه IRQ و پورت I/O معینی استفاده کند و بعد باید درایور کارت را طوری پیکربندی می کردید که از همان منابع استفاده کند.
در صورتی که تنظیمات کارت شبکه و درایور آن یکی نباشد، مانند این می باشد که در یک مکالمه تلفنی شماره اشتباهی گرفته شود، کارت شبکه با کسی که انتظار دارد صحبت نمی کند. علاوه بر این اگر کارت شبکه طوری پیکربندی شود که از منابع کارت یا قطعه دیگری استفاده کند، هردوی آنها باهم تداخل پیدا می کنند و نمی توانند کار کنند.
در کارت های شبکه قدیمی، برای تنظیم و پیکربندی منابع سخت افزاری باید از تنظیمات جامپرها و یا سوئیچ های DIP ی که روی آنها وجود دارد استفاده شود و اینکار باید قبل از قرار دادن کارت روی مادربورد انجام شود.
در واقع اگر تنظیماتی که انجام داده اید به هر صورتی نادرست باشد، باید کارت را دربیاورید، تنظیم کنید و دوباره جابزنید.
همراه کارت های جدید نرم افزار کمکی وجو دارد که کارخانه تولید کننده برای تنظیم منابع کارت، ارائه می کند، در این صورت اگر زمانی بین دو قطعه سخت افزاری تداخل conflict بوجود آید رفع آن بسیار ساده تر است. همراه کارت های با ویژگی وصل و بازی امروزی هم چنین نرم افزاری وجود دارد، اما شما به آن نیازی نخواهید داشت، مگر اینکه کامپیوترتان از این استاندارد پشتیبانی نکند.
در صورتی که قطعات سخت افزاری و تجهیزات کامپیوترتان قدیمی باشند، تعیین منابع مناسب و آزاد برای کارت شبکه، احتمالا باید بصورت سعی و خطا انجام بگیرد. کارت های قدیمی تر نسبتا دارای تنظیمات محدود تری هستند، اما کارتهای جدیدتر دارای تنظیمات بیشتری هستند و در صورتی که از سیستم عامل جدیدی مثل ویندوز XP و95 و98 و 2000 یا ویندوز ME استفاده کنید، ابزار بهتری برای رفع تداخل های سخت افزاری خواهید داشت.
برنامه Device Manager تمام تنظیمات مربوط به منابع قطعت موجود در کامپیوتر را لیست می کند و حتی اگر قطعه ای دچار تداخل منابع شده باشد شما را می تواند مطلع کند. بدین صورت می توانید از این ابزار برای تشخیص قطعه ای که کارت شبکه شما با آن تداخل دارد و نهایتا منابع، استفاده کنید.